Рашат Низами
ШИГЫРЬЛӘР

Иделдә көз

Икәү йөргән яр буйларын
Юксынып килгән идем.
Гаҗәпләнеп карап торам:
Көзләргә кергән Идел.

Каракучкыл дулкыннарда —
Арыганлык билгесе.
Үзгәрешсез калган бугай
Комнарның гына төсе.

Сыңар акчарлак талпына,
Канатларын уйната.
Ике канат асларында
Идел җәелеп ята.

Кояш белән су арасын
Җәй буена гизгән ул.
Акчарлакның төсе уңган —
Китеп барыр тиздән ул.

Ике канат асларында
Иделне тоеп кара!
Ямансу, гүя акчарлак
Мәңгегә китеп бара.

Көзнең бу югалтуларын
Син нигә кызганасың?
Китерер безгә Табигать
Язларның өр-яңасын!

Кошлар китә, яфрак китә
Кем гаепле, эзләмик.
Китмәсен сөю! Аңарга
Сәҗдә кылып тезләник!

Моңсу халәт

Җилләр сыман, су агышы сыман
Хәрәкәттә узды көннәрем.
Йолдызларга якын булыйм диеп,
Мин биеккә таба үрләдем.

Фани дөнья кайнап кына тора
Бәгыреңә синең төртелеп.
Бер уйласаң, гел тупаслык анда,
Бер уйласаң үзе — гөл кебек.

Уйландыра күкләр зәңгәрлеге,
Моңсулата шәфәкъ балкышы.
Имән әле, имән яшәп ята,
Кочагында — яфрак алкышы.

Яшен бит ул чәчәкләрне түгел,
Имәннәрне сугып аудара.
Яшен суккан кәүсә төпләрендә
Кырмыскалар гына сау кала.

Табигатьтә — кырыслыклар,
Ә тормышта — ничек, ни-нәрсә?
Ил күзендә җавап тотасы бар,
Сынамакка сине җибәрсә.

Сынган чагы була күңелләрнең,
Сүнгән чагы була учакның.
Көл астыннан яшәү чаткылары
Бәреп чыга барыбер шул чакны!

Йолдызларның кинәт атылуы
Тынгы бирми миңа кич-иртән.
Беркем ишетмәгән авазларны
Нигә икән ешрак ишетәм?..